• بهترین خوراکی‌های قبل و بعد از تمرینات ورزشی

    بهترین خوراکی‌های قبل و بعد از تمرینات ورزشی

    یکی از مهمترین راه‌‌کارها برای استفاده‌ی بهینه از تمرینات ورزشی، انتخاب درست غذاهای قبل و بعد از تمرین است. یک تصور غلط که بسیار هم رایج است، در رابطه با اینکه واقعا چه نوع مواد مغذی و چه غذاهایی در زمان استراحت و برای رسیدن به اهداف ورزشی مناسب است، وجود دارد. یک مطالعه و تحقیق در بین علاقه‌مندان به تناسب اندام نشان می‌دهد، به عنوان نمونه، نیمی از شرکت‌کنندگان فکر می‌کردند که مصرف کربوهیدرات بعد از تمرینات ورزشی می‌تواند نتایج نه‌چندان مطلوبی در پی داشته باشد. همچنین، یک سوم شرکت‌کنندگان حاضر نبودند بعد از تمرینات ورزشی، کالری مصرف کنند. (EAS Sport Nutrition)

    اگر عبارت «غذاهای قبل و بعد از تمرینات ورزشی» را در گوگل سرچ کنید، میلیون‌ها نتیجه به شما نمایش داده می‌شود. اما چیزی که پیدا کردن آن سخت است، یک تحقیق جامع، واضح و همه جانبه است که بتواند به این سوالات پاسخ دهد:

    • در زمان تمرینات چه اتفاقی برای بدن می‌افتد؟
    • چرا نوع تمرین شما برای انتخاب غذاها مهم است؟
    • و چه ارتباطی میان این موضوع و لیست خرید شما وجود دارد؟

    منبع: adidas RUNTASTIC

    مواد مغذی می‌توانند سطح تمرینات شما را ارتقا ببخشند

    بدن شما برای عملکرد صحیح و اجرای تمرینات، به انرژی نیاز دارد و این انرژی را با سوزاندن ۳ نوع عمده‌ی درشت مغذی (کربوهیدرات، چربی و پروتئین) و بصورت آدنوزین تری‌فسفات (مولکول حامل انرژی) که به اختصار ATP نامیده می‌شود، بدست می‌آورد. ATP یکی از مهمترین منابع انرژی برای بدن به شمار می‌آید.

    وقتی بدن نیاز به انرژی نداشته باشد، آن را بصورت کراتین فسفات، گلیکوژن و چربی ذخیره می‌کند. بسته به شدت تمرینات و میزان زمان مورد نیاز شما به افزایش انرژی، بدن شما آن را از ATP تامین می‌کند.

    تمرینات بهتر با تغذیه مناسب

    تمرینات استقامتی

    • هنگام شروع یک تمرین هوازی، بدن شما ابتدا گلیکوژن موجود در خون و ماهیچه‌ها را می‌سوزاند.
    • این ذخایر گلیکوژن می‌توانند برای ۱٫۵ تا ۲ ساعت انرژی لازم برای ورزشکاران آموزش‌دیده را فراهم کنند.
    • زمانی که در حین مسابقه نایی در بدن دوندگان ماراتن نمانده و نفسشان بالا نمی‌آید (hit the wall or bonk)، بدین معنی است که آنها ذخایر گلیکوژن خود را مصرف کرده‌اند و سطح انرژی آنها افت پیدا کرده است.
    • الکترولیت‌ها (سدیم، کلرید، پتاسیم، منیزیم و کلسیم) فعالیت بدنی شما را با سه عامل متعادل‌سازی (مایعات، انقباض ماهیچه‌ها و تکانه‌های عصبی) حفظ می‌کنند.

    تمرینات قدرتی

    • ماهیچه‌های شما برای سازگاری و بهبود خود به تمرینات کافی نیاز دارند.
    • زمانی که شما تمرینات قدرتی سنگینی انجام می‌دهید، فیبرهای عضلانی و تاندون‌ها (micro-trauma) دچار پارگی‌های ریزی می‌شوند. پروتئین به بازسازی این پارگی‌ها کمک می‌کند و پس از آن باعث رشد ماهیچه‌ها می‌شود. به این فرآیند «هایپرتروفی یا پرسازی» گفته می‌شود.
    • پروتئین بیشتر همیشه بهتر نیست. پروتئین بیش از اندازه می‌تواند به کلیه‌ها و استخوان‌های شما آسیب وارد کند و اسیدیته‌ی ادرار را افزایش دهد.
    وزن (کیلوگرم)پروتئین مورد نیاز
    با هدف ماهیچه‌سازی
    پروتئین مورد نیاز
    با هدف بهبود استقامت
    پروتئین مورد نیاز
    با هدف تغذیه متعادل و مناسب
    ۵۰۷۵ گرم در هر روز۶۰ گرم در هر روز۵۰ گرم در هر روز
    ۶۰۹۰ گرم در هر روز۷۲ گرم در هر روز۶۰ گرم در هر روز
    ۷۰۱۰۵ گرم در هر روز۸۴ گرم در هر روز۷۰ گرم در هر روز
    ۸۰۱۲۰ گرم در هر روز۹۶ گرم در هر روز۸۰ گرم در هر روز
    ۹۰۱۳۵ گرم در هر روز۱۰۸ گرم در هر روز۹۰ گرم در هر روز
    ۱۰۰۱۵۰ گرم در هر روز۱۲۰ گرم در هر روز۱۰۰ گرم در هر روز
    پروتئین مورد نیاز روزانه براساس اهداف مختلف

    ماهیچه‌ها در حین تمرین رشد نمی‌کنند. رشد ماهیچه‌ها در زمان استراحت رخ می‌دهد. بعد از یک تمرین سخت، حداقل ۴۸ ساعت زمان نیاز است تا ماهیچه‌ها بازسازی شوند و بهبود پیدا کنند.

    اطلاعات تغذیه‌ای

    میزان مصرف روزانه‌ی کالری

    وزن بدن براساس کیلوگرم × ۲۴ کالری × ۱٫۴ تا ۲٫۴ (بسته به سطح فعالیت)

    میزان مصرف روزانه مواد مغذی برای فعالیت و عملکرد مناسب

    کربوهیدرات: وزن بدن براساس کیلوگرم × ۴ گرم
    پروتئین: وزن بدن براساس کیلوگرم × ۱ تا ۱٫۸ گرم
    چربی: وزن بدن براساس کیلوگرم × ۱ گرم

    نسبت مطلوب درشت‌مغذی‌ها برای هر روز

    کربوهیدارت: ۵۵ تا ۶۰ درصد
    پروتئین: ۱۲ تا ۱۵ درصد
    چربی: ۲۵ تا ۳۰ درصد

    شاخص گلوکز (GI)

    نشان‌دهنده چگونگی تاثیر کربوهیدرات بر آزادسازی قند در خون است. این عدد از ۱ تا ۱۰۰ درجه‌بندی می‌گردد. شاخص گلوکز بالا به این معنی است که این کربوهیدرات پس از مصرف، قند موجود در خون را در مدتی کمی به میزان زیادی بالا می‌برد و عدد پایین برای این شاخص به این معنی است که این کربوهیدرات قند را به طور ملایم و تدریجی و در مدت زمان طولانی در خون آزاد می‌کند.

    بهترین غداهای قبل از تمرین

    غذا سوخت بدن است. برای تامین انرژی در حین یک تمرین دو و به پایان رساندن آن با قدرت هرچه تمام‌تر، شما به یک میان‌وعده قبل از شروع تمرین نیاز دارید. در صورتی که این کار را به اشتباه انجام دهید، خودتان متوجه خواهید شد. خوب غذا بخورید و مطمئن باشید که اگر زیاده‌روی کنید، معده‌ی شما به شما اخطار خواهد داد. خوراک کم باعث می‌شود در حین تمرین از نفس افتاده (hit the wall or bonk) و تمرین خود را با یک احساس ضعف و ناتوانی به پایان برسانید. همچنین با مصرف کافی آب و مایعات، تغذیه و حس و حال خود را متعادل و خوب نگه دارید.

    مواد مغذی قبل از تمرینات ورزشی

    تمرینات استقامتی

    • ۲ تا ۳ ساعت قبل از تمرینات هوازی یک وعده‌ی غذایی مناسب بخورید.
    • این وعده‌ی غذایی باید حاوی کربوهیدرات کافی همراه با مقداری پروتئین باشد.
    • شما می‌توانید یک میان‌وعده‌ی کوچک با کربوهیدرات بالا تا ۱۰ دقیقه قبل از شروع تمرین، مصرف کنید. اگر می‌خواهید انرژی شما بصورت انفجاری آزاد شود، غذایی انتخاب کنید که شاخص گلوکز (GI) بالایی (بیشتر از ۷۰) داشته باشد. (National Library of Medicine)
    • آبرسانی (hydrate) را قبل، در حین و پس از تمرین فراموش نکنید. مطمئنا شما نمی‌خواهید دچار کم‌آبی حاد (از دست دادن بیش از ۲ درصد وزن بدن از طریق تعرق) و تاثیر آن برروی نسبت الکترولیت‌های موجود در بدن و درنتیجه آسیب به عملکرد خود شوید. (National Library of Medicine)

    تمرینات قدرتی

    • ۲ تا ۳ ساعت قبل از تمرینات هوازی یک وعده‌ی غذایی مناسب بخورید.
    • کربوهیدرات و پروتئین را به نسبت ۳ به ۱ ترکیب کنید.
    • شما می‌توانید یک میان‌وعده‌ی کوچک یا یک شیک با پروتئین بالا تا ۱۰ دقیقه قبل از شروع تمرین، مصرف کنید.

    قبل از شروع تمرین از خوردن غذاهای چرب، ادویه‌دار یا غذاهایی با فیبر بالا اجتناب کنید. این نوع خوراکی‌ها می‌توانند هضم غذا را دچار اختلال کنند و باعث سوزش و احساس سنگینی در معده شوند؛ در نتیجه به عملکرد شما آسیب برسانند.

    لیست خرید برای وعده‌های غذایی قبل از تمرین

    کربوهیدرات‌ها

    پروتئین

    • تخم‌مرغ
    • کره بادام‌زمینی
    • ماست یونانی
    • شیر گاو یا شیر غیرلبنی

    بهترین غذاهای بعد از تمرین

    خوراکی‌هایی که بعد از تمرین می‌خورید به همان اندازه‌ی خوراکی‌های قبل از تمرین مهم هستند. حذف وعده‌ی غذایی بعد از تمرین باعث کاهش توانایی شما در بازسازی و بهبود بدن می‌گردد. اثرات آن می‌توانند از احساس درد در روز بعد تا صرف نظر از تمرینات بعلت احساس خستگی در روزهای بعد و نداشتن بهترین عملکرد باشد.

    مصرف پروتئین بعد از تمرینات بسیار مهم است. بعد از یک تمرین شدید، شما برای بازسازی و ترمیم عضلات به آن نیاز دارید. بیشتر همیشه بهتر نیست: بدن شما نمی‌تواند بیش از اندازه پروتئین ذخیره کند؛ مقادیر اضافی آن بصورت چربی ذخیره می‌شود.

    مواد مغذی بعد از تمرینات ورزشی

    تمرینات استقامتی

    • بازه‌ی مناسب برای بهبود و بازسازی بعد از تمرین، حدود ۳۰ دقیقه است. میان‌وعده‌ی شما باید ترکیب مناسبی از کربوهیدارت و پروتئین باشد (به نسبت ۲ به ۱). (National Library of Medicine)
    • کربوهیدارت‌ها بخصوص برای بعد از یک تمرین طولانی‌مدت برای پر کردن ذخایر گلیکوژن مهم هستند.
    • بدن شما همراه با عرق کردن، الکترولیت‌ها را از دست می‌دهد. به همین علت در صورت تمایل کمی نمک به غذای خود اضافه کنید. همچین اگر مدت زمان تمرین شما طولانی است، یک نوشیدنی حاوی الکترولیت‌ها و کربوهیدرات‌ها یک راه حل خوب برای کمک به فرآیند بازسازی است. (National Library of Medicine)
    • قبل و بعد از تمرین خودتان را وزن کنید. اختلاف وزن قبل و بعد از تمرین به شما نشان می‌دهد که به چه میزان نیاز به نوشیدن مایعات دارید.

    تمرینات قدرتی

    • بدن شما در مرحله بازسازی، ذخایر انرژی خود را پر می‌کند. با مصرف مواد درشت‌مغذی به فرآیند بازسازی کمک خواهید کرد.
    • بازه‌ی مناسب برای بهبود و بازسازی بعد از تمرین، حدود ۳۰ دقیقه است. روی ترکیبی از پروتئین و بخش کوچکتری از کربوهیدرات تمرکز کنید. برای ساختن ماهیچه یا افزایش وزن سهم کربوهیدرات را افزایش دهید. برای کمک به سنتز پروتئین شما باید بلافاصله بعد از تمرینات قدرتی ۲۰ تا ۲۵ گرم پروتئین مصرف کنید. (National Library of Medicine)
    • شما مجبور نیستید از مکمل‌های دارویی بعد از تمرینات خود استفاده کنید. پروتئین مورد نیاز شما می‌تواند توسط یک رژیم غذایی مناسب و متعادل تامین شود. اما اگر وقت کافی برای خوردن یک وعده‌ی غذایی ندارید، یک شیک پروتئینی یا پروتئین‌بار جایگزینی مناسب است.

    لیست خرید برای وعده‌ی غذایی بعد از تمرین

    کربوهیدرات‌ها

    پروتئین‌ها

    • تخم‌مرغ
    • پنیر سویا (توفو)
    • سینه مرغ
    • ماهی
    • پنیر کوتاژ (Cottage Cheese)
    • ماست یونانی
    • شیر گاو یا شیر غیرلبنی
    • پودر پروتئین (برای گیاه‌خواران)

    چربی

    • روغن‌های گیاهی
    • آووکادو
    • دانه‌های مغذی غیرشور
    • کره بادام‌زمینی

    نوشیدنی الکترولیت

    • آب نارگیل

    بیشتر بدانیم: الکترولیت‌ها و حال خوب

    چکیده

    وعده‌های غذایی که قبل و بعد از تمرین می‌خورید تاثیر قابل توجهی برروی عملکرد و بازسازی بدن شما دارند. اگر می‌خواهید رژیم غذایی (همچین سطح تمرینات) خود را به سطح بالاتری ارتقا دهید، نکات گفته شده در بالا را وارد عادات روزانه‌ی خود کنید.

  • ۷ تمرین برتر برای زانوی یک دونده (سندروم IT Band)

    ۷ تمرین برتر برای زانوی یک دونده (سندروم IT Band)

    صدمات و سندروم تحریک بیش از حد (استفاده بیش از اندازه از یک قسمت بدن) در دوندگان بسیار شایع است و به سرعت می‌تواند لذت ورزش را از شما بگیرد. یکی از اولین مشکلاتی که یک دونده با آن روبرو خواهد شد، زانو درد یا سندروم ایلیوتیبیال (Iliotibial Band Syndrome) است. در اینجا به ۷ تمرین از بهترین تمرینات برای پیشگیری و درمان این مشکل در دوندگان می‌پردازیم.

    منبع: adidas RUNTASTIC

    سندروم ایلیوتیبیال (IT Band) چیست و چگونه گسترش می‌یابد؟

    ایلیوتیبیال (IT Band) یک تاندون بلند در سطح خارجی ران است که از عضله «تنسور فاسیا لاتا» تا استخوان «درشت نی» در زیر زانو کشیده شده است. این تاندون در مسیر خود از روی بخش انتهایی استخوان ران (Femoral Candyle) عبور می‌کند.

    در زمان دو یا پیاده‌روی در صورتی که پا فرم مناسبی نداشته و کمی به سمت داخل چرخیده باشد، با باز و بسته شدن مداوم زانو، در این قسمت سایش ایجاد می‌شود. این اصطکاک می‌تواند باعث سفت شدن یا التهاب Fascia (لایه‌ی پرده‌مانندی که ماهیچه‌ها را از هم جدا می‌کند) شود. این درد از یک درد جزئی و مبهم شروع شده و با گذشت زمان به یک درد دائمی در قسمت بیرونی زانو تبدیل می‌شود. این سندروم می‌تواند کارهای ساده‌ای مثل بالا رفتن از پله‌ها ویا حتی راه رفتن شما را با درد همراه کند؛ همچنین ممکن است پایانی برای تمرینات شما رقم بزند.

    علاوه بر تکنیک‌های نامناسب دویدن و کفش فرسوده، ضعف در ماهیچه‌های تثبیت‌کننده‌ی پا، زانو و باسن می‌تواند عاملی برای ایجاد این آسیب باشد. عضلات ضعیف نمی‌توانند تعادل و ثبات لازم برای هر قدم که برمی‌دارید را تامین کنند. اما تمرینات منظم، می‌تواند شما را در حفظ تعادل و بهبود آسیب‌دیدگی کمک کند.

    کارهای ضروری برای زمانی که دچار سندروم IT Band می‌شویم

    اگر دردهایی مشابه مواردی که در بالا گفته شد را تجربه کردید، دویدن را برای ۱۰ تا ۱۴ روز متوقف کنید. به بدن و زانوی خود استراحت کافی داده و در این مدت با تمرینات هدفمند، روی ریکاوری و ساختن عضلات تثبت‌کننده تمرکز کنید. مهم‌ترین ماهیچه‌ها برای تقویت، ماهیچه‌های مرکزی بدن، لگن و باسن هستند. تعادل در حرکت، پایداری و ثبات برای کاهش فشار از روی IT Band ضروریست.

    بدیهی‌ست افراد سالم نیز می‌توانند از این ورزش‌ها برای پیشگیری از بوجود آمدن سندروم IT Band استفاده کنند. انجام ۲ یا ۳ بار تمرینات زیر در هر هفته می‌تواند از ضعف عضلات جلوگیری کرده و تعادل شما را بهتر کند.

    ۷ تمرین موثر برای بهبود سندروم IT Band

    ۷ تمرینی که در زیر آمده، ترکیبی ایده‌آل و بسیار مناسب برای کاهش فشار از روی ماهیچه‌ها، انعطلاف‌پذیری بهتر و تقویت ماهیچه‌های تثبت‌کننده، برنامه‌ریزی شده‌اند. شما می‌توانید این تمرینات را برای پیشگیری از صدمات احتمالی یا در زمان‌هایی که مجبور هستید دویدن را برای مدتی کنار بگذارید، در قسمتی از برنامه‌ی ریکاوری خود بگنجانید. بعد از انجام این تمرینات شما باید بتوانید بدون احساس درد بدوید. برای بهبود تعادل در قسمت‌هایی که بطور معمول ضعیف هستند، شما فقط ۳۰ دقیقه در روز زمان نیاز دارید.

    ۱. آزادسازی: کاهش تنش و فشار از روی عضلات

    تمرین اول – رهاسازی با توپ تریگر (توپ ماساژ)

    فرم شروع تمرین: یک پا کاملا کشیده و پای دیگر بصورت خم با زاویه ۹۰ درجه (Hurdler Stretch)

    نحوه‌ی اجرای تمرین: یک عدد توپ تریگر یا توپ لاکروز را زیر قسمت بیرونی ماهیچه‌ی ران قرار دهید. با حرکت دادن پا روی توپ، ماهیچه‌ای که بیشترین تنش روی آن وجود دارد را پیدا کرده و پس از آن روی توپ فشار وارد نموده و به آرامی بشکل یک ستاره ماهیچه‌ی درگیر را ماساژ دهید. بعد از گذشت زمان کمی باید درد ناشی از فشار کاهش پیدا کند.

    مدت زمان انجام تمرین: ۶۰ تا ۹۰ ثانیه برای هر نقطه و هر سمت بدن

    تمرین دوم – رهاسازی چهارسر جانبی با فوم رولر

    فرم شروع تمرین: به بغل دراز کشیده، فوم رولر را زیر ران پای پایین‌تر قرار دهید و پای بالاتر را از روی پای دیگر عبور داده و جلوی بدن طوری قرار دهید که کف پا روی زمین قرار گیرد.

    نحوه‌ی اجرای تمرین: فوم رولر را به آرامی و با سرعت یکنواخت از زانو تا لگن غلت بدهید. مراقب باشید این حرکت را بصورت مستقیم بروی تاندون‌ها و رباط‌ها انجام ندهید تا فشار اضافی و غیرضروری بر این اندام‌ها وارد نشود.

    مدت زمان انجام تمرین: ۶۰ تا ۹۰ ثانیه برای هر نقطه و هر سمت بدن

    ۲. کشش: افزایش انعطاف‌پذیری

    تمرین اول – عقرب خوابیده (Supine Scorpion)

    فرم شروع تمرین: به پشت دارز بکشید.

    نوع ساده
    نوع ساده

    نحوه‌ی اجرای تمرین: با استفاده از دست چپ، زانوی راست را به سمت چپ کشیده و تلاش کنید که زانو را به سمت زمین فشار دهید. زانوی شما باید زاویه‌ی ۹۰ درجه با هر دو پای شما بسازد. حالا دست راست خود را به سمت بالا و راست بدن دراز کنید. در این حالت شما باید کششی در قسمت بیرونی ران خود احساس کنید.

    نوع پیشرفته
    نوع پیشرفته

    نحوه‌ی اجرای تمرین: همه چیز مشابه «نوع ساده» با این تفاوت که پای راست خود را صاف و مستقیم نگه دارید تا کشش بیشتری برروی ماهیچه‌های ران احساس کنید.

    مدت زمان انجام تمرین: ۶۰ تا ۹۰ ثانیه برای هر سمت بدن

    تمرین دوم – حرکت کبوتر (Pigeon Pose)

    فرم شروع تمرین: چهار دست و پا

    نوع ساده
    نوع ساده

    نحوه‌ی اجرای تمرین: زانوی راست خود را تا جای ممکن جلو آورده، به نحوی که در بین دستانتان روی مت قرار گیرد. قسمت پایین پای راست باید کمی باز باشد تا ران پا برروی ساق پا قرار نگیرد. مطمئن شوید که قسمت‌های پاشنه، کف و انگشتان پا آزاد و رها باشند. پای چپ باید براحتی در امتداد پشت بدن قرار گرفته و لگن سمت چپ باید کمی به سمت راست متمایل شود. حالا نیم‌تنه‌ی بالایی خود را تا زمانی که پشت شما صاف شود بالا بیاورید و مرکز ثقل بدن خود را تنظیم کنید. در این حالت باید کشش مناسبی در ناحیه بیرونی ران خود احساس کنید.

    نوع پیشرفته
    نوع پیشرفته

    نحوه‌ی اجرای تمرین: کاملا مشابه «نوع ساده» با این تفاوت که دستان خود را به جلو کشیده و بالاتنه‌ی خود را به زمین نزدیک کنید. این حرکت، کشش بیشتری ایجاد می‌کند.

    مدت زمان انجام تمرین: ۶۰ تا ۹۰ ثانیه برای هر سمت بدن

    ۳. اجرا و عملکرد: بهبود تعادل

    تمرین اول – اسکوات تک پا جلو و عقب

    فرم شروع تمرین: روی پای راست خود ایستاده و وزن خود را روی آن بیاندازید، پای چپ را صاف و مستقیم به سمت جلو تا نزدیکی زمین دراز کنید.

    نحوه‌ی اجرای تمرین: پای راست خود را خم کرده و تلاش کنید تا جای ممکن زانوی خود را ثابت نگه دارید. چند ثانیه در این حالت مانده و دوباره به وضعیت اولیه بازگردید.

    سپس پای چپ را بصورت مستقیم به سمت عقب تا نزدیکی زمین دراز کنید. پای راست خود را با ثابت نگه‌داشتن زانو، خم کرده و دوباره به وضعیت اولیه بازگردید.

    مدت زمان انجام تمرین: ۳ ست ۱۰ تایی برای هر پا

    تمرین دوم – پل مقاومتی (Bridge with Resistance) تک پا

    فرم شروع تمرین: به پشت دراز بکشید. پاها را به اندازه عرض لگن باز کنید. سپس لگن خود را از زمین بلند کرده و شکل پل به بدن خود بدهید.

    نحوه‌ی اجرای تمرین: وزن خود را روی پای چپ بیاندازید و زانوی راست خود را بوسیله دو دست در زیر زانو به سمت سینه بکشید. برای ایجاد مقاوت بیشتر با زانو به دستان خود فشار وارد کنید. عضلات باسن را منقبض کرده و سپس به آرامی رها کنید. اجازه دهید عضلات باسن کاملا شل و رها شوند و دوباره به بالا منقبض کنید.

    مدت زمان انجام تمرین: ۳ ست ۱۰ تایی برای هر سمت بدن

    تمرین سوم – حرکت صدف (Clam Shells) با کش مینی‌لوپ

    فرم شروع تمرین: به بغل دراز بکشید. کش مینی‌لوپ را بین زانو و ران خود قرار داده و زانوهایتان را کمی خم کنید.

    نحوه‌ی اجرای تمرین: با استفاده از دست راست تعادل خود را حفظ کرده و سپس زانوی راست خود را مثل یک صدف باز کنید. آهسته اما محکم با وارد کردن فشار به کش، تا جای ممکن زانوی خود را باز کرده و تلاش کنید ماهیچه‌های لگن و مرکزی بدن را درگیر نمایید. با کنترل کامل، اجازه دهید کش به حالت اولیه خود بازگشته و سپس حرکت را دوباره تکرار کنید.

    مدت زمان انجام تمرین: ۳ ست ۱۰ تایی برای هر سمت بدن

    خلاصه تمرینات

    شما می‌توانید بعد از ۱۰ روز و بعد از برطرف شدن درد، یک دو آرام را امتحان کنید. توجه کنید قبل از دویدن به خوبی گرم کرده و مسیر کوتاهی را برای دویدن انتخاب کنید. بهتر است برای آزمایش اولین برنامه دو، این کار را روی تردمیل یا یک مسیر کوتاه، صاف و حلقوی شکل (دورانی) انجام دهید. چرا که اگر دوباره دچار زانو درد شدید، بتوانید تمرین را متوقف کنید. اما اگر همه چیز بخوبی پیش رفت، می‌توانید هر روز کمی مسافت دویدنتان را افزایش دهید.

  • ارتفاع‌زدگی: پیشگیری، علائم و روش‌های درمان کوه‌گرفتگی

    ارتفاع‌زدگی: پیشگیری، علائم و روش‌های درمان کوه‌گرفتگی

    ارتفاع زدگی حالتی آشنا و ناخوشایند و یکی از چالش‌های اصلی برای کوهنوردان است. فرقی ندارد که چقدر بدن آماده‌ای داشته باشی، یا عکس یادگاری فتح کدام قله‌ها را در آلبومت نگه میداری؛ ارتفاع‌زدگی می‌تواند هر کسی و با هر سطح تجربه و آمادگی را درگیر خودش کند. عوارض ارتفاع‌زدگی می‌تواند از تلخ کردن خاطره‌ی یک کوهنوردی هیجان‌انگیز شروع شود و تا موارد ناگواری چون مرگ هم پیش برود.
    حالا واقعا این ارتفاع‌زدگی چیست؟

    منبع: UpToDate

    معرفی

    همانطور که از اسمش پیداست، ارتفاع‌زدگی یا High Altitude Illness، در اثر صعود به ارتفاعات جدید به وجود می‌آید. علت اصلی آن هم کاهش سطح اکسیژن خون است. ارتفاع‌زدگی همچنین می‌تواند در بعضی از بیماری‌های زمینه‌ای مثل دیابت، بیماری‌های ریوی، قلبی و… مشکلاتی ایجاد کند.

    ارتفاع‌زدگی به سه دسته تقسیم می‌شود:

    1. کوه‌گرفتگی حاد (AMS)
    2. ادم (آماس) مغزی ارتفاعات (HACE)
    3. ادم ریوی ارتفاعات (HAPE)

    گروه‌های پرخطر

    هرچند که ارتفاع‌زدگی برای همه‌ی کوهنوردان با هر شرایط بدنی و سنی یک خطر بالقوه محسوب می‌شود، اما افراد خاصی شانس بیشتری برای ابتلا به این بیماری دارند:

    • داشتن سابقه‌ی ارتفاع‌زدگی
    • ورزش کردن یا مصرف الکل با فاصله‌ی کم، قبل از کوهنوردی
    • صعود سریع از ارتفاعات کم تا ارتفاع خواب ۲۴۰۰ متر
    • افزایش ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ متری ارتفاع خواب در روز در ارتفاعات بیشتر از ۲۷۰۰ متر
    • مشکلات زمینه‌ای تنفسی
    • دوری از ارتفاعات بالا در چند هفته‌ی قبل از صعود

    اگر قرار است که در ارتفاع بالای ۲۴۰۰ متر در کوه بخوابید و عضو یکی از گروه‌های پرخطر بالا هستید، حتما پیش از صعود با پزشک خود مشورت کنید.

    نکات مهم برای افراد دارای بیماری‌های زمینه‌ای

    ۱. دیابت: دستگاه‌های تست قند خون ممکن است در ارتفاعات دچار اشتباه شوند، حتما پیش از سفر دفترچه‌ی راهنمای دستگاه خود را بخوانید.
    ۲. سابقه‌ی سکته‌ی قلبی یا آنژین صدری: قبل از صعود حتما با پزشک خود مشورت کنید و در صورت بروز علایمی مانند تنگی نفس، درد قفسه‌ی سینه، سرگیجه در حین سفر، سریعا از پزشک گروه خود درخواست کمک کنید.
    ۳. برونکواسپاسم تحریک شونده در اثر سرما، آسم: ارتفاعات بر روی آسم اثر خاصی ندارند اما برونکواسپاسم تحریک شونده در اثر سرما، در ارتفاعات و سرمای کوه باید مد نظر قرار بگیرد.
    ۴. بیماری‌های ریوی نیازمند مصرف اکسیژن: در ارتفاعات ممکن است نیاز باشد تا ریتم مصرف اکسیژن افزایش یابد، و یا حتی اگر در خانه اکسیژن مصرف نمی‌کنید، ممکن است در کوه نیاز به مصرف اکسیژن پیدا کنید. با پزشک خود پیش از سفر مشورت کنید. همچنین افراد دارای سایر بیماری‌های ریوی هم با پزشک خود مشورت کنند.
    ۵. گلبول‌های قرمز داسی شکل (بعضی از افراد ممکن است از این بیماری بی‌خبر باشند): در این بیماری فرد در ارتفاعات بالای ۲۱۰۰ متر نیازمند مصرف اکسیژن است. در ارتفاعات بالای ۲۷۰۰ متر خطر انسداد عروق طحال وجود دارد.
    ۶. فشار خون: فشار خون در ارتفاعات ممکن است افزایش و یا حتی کاهش یابد. همچنین ممکن است که نیاز به تنظیم دوز داروها باشد. با پزشک خود مشورت کنید.
    ۷. بارداری: خوابیدن تا ارتفاع ۲۷۰۰ متری خطری برای بارداری‌های سالم نیست. اما سیگار کشیدن یا هرگونه پیچیدگی در بارداری این شرایط را تغییر میدهد. با پزشک خود مشورت کنید.

    کوه‌گرفتگی حاد (AMS)

    کوه‌گرفتگی حاد شایع‌ترین حالت ارتفاع‌زدگیست. برای ۴۰ تا ۵۰ درصد افرادی که در ارتفاعات کم زندگی می‌کنند و در کوه در ارتفاع بالای ۳۰۰۰ متر می‌خوابند، ۲۵ درصد افراد در ارتفاع خواب ۲۵۰۰ متری و برای بعضی افراد حتی در ارتفاع ۲۰۰۰ متری هم رخ می‌دهد.
    علایم معمولا ۶ تا ۱۲ ساعت پس از رد کردن ارتفاع ۲۴۰۰ متری نمایان می‌شوند. اما گاهی از ۱ تا ۲۴ ساعت پس از رسیدن به این ارتفاع هم ممکن است ظاهر شوند.

    پیشگیری از کوه‌گرفتگی حاد (AMS)

    صعود آهسته

    درواقع بهترین راه، پیشگیری است.
    پیش از سفر برای صعود روزانه‌ی خود یک نمودار بکشید و با نمودار استاندارد میزان صعود در روز، طبق گایدلاین WMS مقایسه کنید. نمودار شما نباید گراف WMS را قطع کند.

    مقایسه‌ی الگوی صعودهای مختلف به کلیمانجارو (تانزانیا)
    نمودار آبی رنگ با صعود ۵ روزه‌ی پر خطر، نمودار قرمز رنگ با صعود ۸ روزه‌ی کم خطر و نمودار ۹ روزه‌ی سیاه رنگ که مطابق گایدلاین صعود WMS است.
    • اگر ارتفاع محل زندگی شما زیر ۱۵۰۰ متر است از صعود سریع صرف‌نظر کنید و شب اول در کوه را در ارتفاع زیر ۲۸۰۰ متر بخوابید.
    • در ارتفاعات بالای ۳۰۰۰ متر، ارتفاع خوابتان نباید در روز بیش از ۵۰۰ متر افزایش پیدا کند و برای هر ۱۰۰۰ متر صعود باید ۱ روز استراحت در نظر بگیرید.
    • در روز به مناطق بالاتر صعود کنید و شب در ارتفاعات کمتر بخوابید.
    • در روزهای اول هیجان خود را کنترل کنید و خود را خسته نکنید. منظم و با سرعت ثابت قدم برداشتن، بسیار مهم است. از مصرف الکل و قرص خواب خصوصا در دو روز اول اکیدا اجتناب کنید.
    • اتراق کردن و یا کوهپیمایی در ارتفاعات بالای ۱۵۰۰ متر در چند هفته‌ی منتهی به صعود اصلی، کمک می‌کند بتوانید با سرعت بیشتری صعود کنید.
    • اگر قهوه‌خور هستید، مصرف آن را در کوه قطع نکنید. مصرف کافئین در ارتفاعات مشکلی ایجاد نمی‌کند اما قطع کردن ناگهانی آن می‌تواند علایمی شبیه به کوه‌گرفتگی ایجاد کند.

    داروهای پیشگیری‌کننده

    برای مصرف داروها حتما ابتدا به پزشک مراجعه کنید. سالانه هزاران نفر در اثر مصرف خودسرانه‌ی داروها از بین می‌روند یا با مشکلات جدی مواجه می‌شوند.

    داروها برای افراد با سابقه‌ی ارتفاع‌زدگی پبشنهاد می‌شوند، هرچند که با صعود آهسته می‌توان از مصرف داروها پرهیز کرد.

    استازولامید

    داروی اصلی کوه‌گرفتگی است. مصرف آن از یک روز قبل از صعود آغاز می‌شود و تا ۴۸ ساعت بعد، یا هنگام رسیدن به قله ادامه می‌یابد.
    عوارض شایع: احساس طعم بد هنگام نوشیدن نوشیدنی‌های کربنات‌دار – بی‌حسی یا مورمور شدن دست‌ها و پاها – تکرر دفع ادرار – تهوع – سرگیجه – تاری دید

    توجه! استازولامید یک Sulfa medicine است که بعضی افراد نسبت به آن حساسیت دارند. قبل از مصرف با پزشک خود مشورت کنید.

    آسپرین، ایبوپروفن، استامینوفن

    برای کنترل و رفع سردرد ناشی از کوه‌گرفتگی. اگر قصد صعود سریع دارید، می‌توانید مصرف آنها را قبل از شروع به کوهنوردی آغاز کنید. در غیر اینصورت هنگام شروع علائم، مصرف شود.

    علایم کوه گرفتگی حاد (AMS)

    علایم آن مانند علایم خماری بعد از مصرف الکل است.

    • سردرد
    • خستگی
    • سبکی سر
    • بی‌اشتهایی
    • از خواب پریدن‌های متناوب
    • تهوع و گاهی استفراغ

    این علائم می‌توانند متوسط یا شدید باشند. در شب اول بدترین حالت خود را دارند و در صورت عدم صعود بیشتر، ظرف یک روز بهبود پیدا می‌کنند.
    اگر این علائم در شما ظهور کرد نباید! به صعود ادامه دهید. باید بمانید و استراحت کنید و از مصرف الکل و داروهای خواب‌آور یا گیج‌کننده (آنتی‌هیستامین‌ها، مخدرها و…) بپرهیزید.

    این ممکن است بدان معنی باشد که شما همنوردان خود را به تاخیر بیندازید یا نتوانید به همان اندازه که امیدوار بوده‌اید بروید. با این حال، صعود بیشتر در حالی که علائم کوه‌گرفتگی دارید می‌تواند منجر به عوارض جدی شود!

    اگر در ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از استراحت در ارتفاع ثابت، علائم بهبود پیدا نکردند، از پزشک تیم کمک بخواهید.

    درمان کوه گرفتگی حاد (AMS)

    • سردرد: داروهای OTC موجود در داروخانه‌ها مثل آسپرین، استامینوفن و ایبوپروفن
    • تهوع و استفراغ: داروی نسخه‌ای اندانسترون (نیاز به مراجعه به پزشک برای تجویز و تنظیم دوز)
    • کاهش ارتفاع: اگر علائم در ۲۴ تا ۴۸ ساعت استراحت در همان ارتفاع بهبود پیدا نکرد و یا بدتر شد، پایین آمدن تا ارتفاع ۱۶۰۰ تا ۳۳۰۰ متری لازم است.
    • اکسیژن: استفاده از اکسیژن در درمان علائم کمک‌کننده است. اکسیژن باید برای مدتی معین -مثلا یک ساعت- و در حین استراحت و یا خواب استفاده شود. استفاده از کپسول‌های کوچکی که فقط در حد چند تنفس اکسیژن تامین می‌کنند، کمک‌کننده نخواهند بود.
    • استازولامید (نیاز به مراجعه به پزشک برای تجویز و تنظیم دوز)

    ادم مغزی ارتفاعات (HACE)

    ادم مغزی یک بیماری نادر در ارتفاعات است که حالت پیشرفته کوه‌گرفتگی است. در این حالت نفوذپذیری مویرگ‌های مغز افزایش پیدا می‌کنند و مایعات در مغز تجمع می‌یابند.

    پیشگیری از ادم مغزی ارتفاعات (HACE)

    موارد پیشگیری از ادم مغزی مشابه پیشگیری از کوه‌گرفتگی‌ست که در بالا اشاره شد.

    علائم ادم مغزی ارتفاعات (HACE)

    علائم ادم مغزی ۱ تا ۳ روز پس از صعود به ارتفاع بالای ۳۰۰۰ متر امکان بروز می‌یابند.
    و می‌تواند شامل این موارد باشد:

    • خستگی شدید یا ضعف
    • خواب‌آلودگی، گیجی یا تحریک‌پذیری
    • اشکال در راه رفتن مستقیم
    • حالات مشابه مستی

    درمان ادم مغزی ارتفاعات (HACE)

    ادم مغزی یک حالت اورژانس پزشکی‌ست و فرد باید سریعا به ارتفاعات پایین‌تر منتقل شود. و تعلل در این کار می‌تواند صدمات مخرب وارد کند و حتی منجر به مرگ شود. علائم می‌توانند به سرعت تشدید شوند به طوری که فرد قادر به راه رفتن نباشد.

    در حین پایین بردن فرد این موارد کمک‌کننده است:

    اکسیژن

    در حین پایین بردن فرد و یا هنگام آماده‌سازی شرایط برای پایین بردن او در صورت موجود بودن باید استفاده شود.
    همچنین می‌توان اکسیژن‌درمانی را داخل محفظه‌ی شبیه‌سازی‌کننده‌ی فشار جو (Hyperbaric chamber) استفاده کرد.

    Hyperbaric Chamber

    دگزامتازون

    یک داروی مهم و حیاتی برای صعودهای بالای ۳۰۰۰ متر است. باید به محض شروع علائم ادم مغزی به مقدار ۸ تا ۱۰ میلی‌گرم خوراکی مصرف شود. و در هر ۶ ساعت تا زمان پایین آمدن کامل، ۴ میلی‌گرم مصرف شود. همچنین دوز اول را باید قبل از ورود به Hyperbaric chamber استفاده کرد.

    دگزامتازون یک داروی نسخه‌ای و بسیار خطرناک است. از مصرف خودسرانه‌ی این دارو جدا پرهیز کنید.

    ادم ریوی ارتفاعات (HAPE)

    ادم ریوی ارتفاعات بیماری‌ای با خطر بالقوه‌ی مرگ است که ناشی از افزایش نفوذپذیری مویرگ‌های ریه و تجمع مایعات در بافت آن است. ادم ریوی ارتفاعات شایع نیست ولی ریسک آن در افرادی که صعودهای سریع به ارتفاع بالای ۲۵۰۰ متر دارند، وجود دارد.

    پیشگیری از ادم ریوی ارتفاعات (HAPE)

    مانند سایر ارتفاع‌زدگی‌ها، بهترین راه برای پیشگیری صعود آهسته است. خصوصا در افرادی که سابقه دارند.
    استفاده از دارو برای پیشگیری توصیه نمی‌شود مگر در افراد با سابقه‌ی ادم ریوی ارتفاعات و افرادی که مجبورند صعود سریعی در ارتفاعات بالای ۲۵۰۰ متر داشته باشند.

    توجه داشته باشید حتما برای استفاده از داروها ابتدا به پزشک مراجعه کنید:

    • نیفدیپین: معمولا در درمان فشار خون استفاده می شود.
    • تادالافیل
    • استازولامید

    علائم ادم ریوی ارتفاعات (HAPE)

    • سرفه (اغلب با دفع خلط صورتی)
    • تنگی نفس هنگام استراحت و تحرک
    • مشکل در راه رفتن سربالایی‌ها

    این علائم معمولا ۲ تا ۴ روز پس از صعود به ارتفاعات ظاهر می‌شوند و می‌تواند با یا بدون علائم کوه‌گرفتگی حاد (AMS) باشد.

    درمان ادم ریوی ارتفاعات (HAPE)

    ادم ریوی ارتفاعات یک اورژانس پزشکی‌ست. در صورت بروز علائم باید به سرعت به پزشک تیم خبر دهید و به ارتفاعات پایین برگردید. تعلل در اقدامات پزشکی با این تصور که خودبه‌خود خوب شود می‌تواند فاجعه بار باشد، می‌تواند علائم را به سرعت رو به وخامت ببرد تا جایی که توانایی راه رفتن هم از بین برود، و همچنین خطر مرگ هم وجود دارد.

    در کنار پایین آمدن این درمان‌ها هم موثر هستند:
    ۱. اکسیژن: موثرترین راه درمان است و باید هرچه زودتر آغاز گردد. باید تا هنگام رفع علائم درمان مصرفش ادامه یابد. در صورت عدم امکان پایین آمدن می‌تواند نجات‌دهنده باشد.
    ۲. محفظه‌ی شبیه‌سازی‌کننده‌ی فشار جو (Hyperbaric chamber): یک اقدام موقتی تا هنگام پایین آمدن است. می‌توان از اکسیژن‌درمانی در این محفظه استفاده کرد.
    ۳. نیفدیپین و سایر داروها هم می‌توانند در صورت عدم وجود اکسیژن و امکان پایین آمدن موثر باشند.
    ۴. گرم نگه داشتن بدن.
    ۵. استراحت: در حین پایین آمدن، کوله و وسایل حمل نکنید.

  • الکترولیت‌ها و حال خوب

    الکترولیت‌ها و حال خوب

    تا بحال براتون پیش اومده که در حین ورزش یا فعالیت‌های سنگین بدنی، یکدفعه حالتون تغییر کنه، در پاهاتون احساس لرزش کنید، سردرد بگیرید یا دچار حالت تهوع بشید؟
    برای من مخصوصا در کوهنوردی در هوای گرم و آفتابی، بسیار پیش اومده که در طول مسیر یا بعد از اون حالت تهوع آزاردهنده‌ای رو تجربه کنم که معمولا پس از مدتی استراحت یا مصرف مواد قندی-نمکی برطرف میشه .
    چرا این اتفاق میوفته؟
    چطور میشه رفعش کرد؟
    دلایل پزشکی بسیار زیادی برای تجربه این حال در فرد وجود داره، ولی در اینجا سعی کردم پیگیر یکی از ساده‌ترین، رایج‌ترین و نه‌چندان پیچیده‌تر‌ین علت بروز این مشکل در فرد بشم.

    منبع: Well+Good

    درباره الکترولیت‌ها بیشتر بدانیم

    الکترولیت‌ها برای بدن مانند خطوط برق عمل کرده، سیگنال‌های الکتریکی را در سرتاسر بدن هدایت می‌کنند.
    کلیه‌ها در بدن مسئولیت تنظیم غلظت الکترولیت در خون، فیلتر الکترولیت اضافی و یا جایگزین کردن الکترولیت ازدست‌رفته بر اثر فعالیت‌های روزانه هستند.

    برخی از مهمترین الکترولیت‌ها در بدن انسان عبارتند از:

    کلسیم – منیزیم – کلرید – فسفات – پتاسیم – سدیم

    همانطور که می‌دانید شما هنگامی که عرق می‌کنید، در کنار آب، بخشی از الکترولیت‌هایتان را نیز دفع می‌کنید.
    ممکن است در حین ورزش، حالت تهوعی را تجربه کنید که در نتیجه پرآبی (overhydration) بدن ایجاد می‌شود.
    خوردن بیش‌از اندازه‌ی آب، قبل، در حین و بعد از تمرینات ورزشی، می‌تواند باعث بروز حالت تهوع، اسهال، گیجی و لرزش عضلات گردد.
    هیپوناترمی (کم‌سدیمی خون) بر اثر مصرف بیش از اندازه آب و کم شدن یا رقیق شدن سطح الکترولیت‌های بدن ایجاد می‌شود.
    یا برعکس آن، در اثر مصرف کم آب حالات مرتبط با کم‌آبی (dehydration) را تجربه کنید مثل سردرد، خستگی و ضعف عمومی، درد شدید بدن، گرفتگی عضلات، کاهش هوشیاری و بی‌حوصلگی و…

    بنابراین بسیار ضروریست که در حین ورزش و فعالیت‌های سنگین بدنی، بالانس آب و الکترولیت‌های بدن را حفظ کنید، اما چطور؟

    نوشیدنی‌های ورزشی

    نوشیدنی‌های صنعتی ورزشی، بیشتر اوقات دارای مقادیر بالای شکر و رنگ‌های خوراکی هستند که مسلما مکمل سالمی برای مصرف حین ورزش به حساب نخواهند آمد.
    شما هنگام فعالیتهای بدنی به نوشیدنی سالمی احتیاج دارید که الکترولیت‌های بدن را تنظیم کند. یک نوشیدنی سالم در حین فعالیتهای ورزشی می‌تواند به راحتی آب و الکترولیت‌های از دست رفته‌تان را تامین کند.
    نوشیدنی که شامل آب، شکر، نمک و پتاسیم باشد، مانند آب پرتقال.

    در این جا تهیه ۵ نوع از این نوشیدنی‌ها را با هم مرور می‌کنیم. نکته آخر اینکه بهتر است در تهیه نوشیدنی‌ها از نمک‌های باکیفیت که دارای مواد عالی بیشتری از نمک‌های معمولی هستند، مانند نمک دریایی هیمالیا استفاده کنید.

    نوشیدنی خیار-لیمو

    تنظیم کننده مجدد الکترولیت‌ها

    آب خیار و لیمو‌ها را در آب‌میوه‌گیری گرفته و با آب نارگیل مخلوط کرده و خنک بنوشید!

    • نصف خیار
    • ۲ عدد لیمو ترش (کوچک)
    • ۱ و ۱٫۲ پیمانه آب نارگیل

    نوشیدنی گاتورید خانگی

    (گاتورید: نوشیدنی محبوب غیرگازدار آمریکایی)

    تمام مواد را در مخلوط‌کن ریخته و میکس کنید. (خنک بنوشید)

    • ۳ پیمانه آب
    • ۱ پیمانه آب پرتقال
    • ۱٫۲ پیمانه آب لیمو خارگی
    • ۱ قاشق غذاخوری عسل
    • ۱٫۲ قاشق چای‌خوری نمک

    نوشیدنی هندوانه

    تقویت‌کننده الکترولیت

    تمام مواد را با بالاترین سرعت مخلوط کن، میکس کنید.

    • ۱٫۴ هندوانه متوسط (بدون هسته)
    • ۲ پیمانه آب نارگیل
    • کمی نمک هیمالیا

    خنک‌کننده گیاهی

    تمامی مواد را به خوبی مخلوط کرده و در یخچال نگهداری کنید. این نوشیدنی را خنک یا با قطعات یخ بنوشید.

    • ۴ فنجان چای گیاهی (ترجیحا چای مرکبات)
    • ۲ تا ۴ قاشق غذاخوری عسل رقیق
    • ۱٫۴ قاشق چای‌خوری نمک دریایی
    • چند قطره کنسانتره میوه برای طعم‌دهی (اختیاری)

    نوشیدنی ورزشی الکترولیت DIY

    • ۰٫۵ لیتر آب زنجبیل
    • ۱ لیتر آب
    • آب ۳ لیمو خارگی کوچک
    • ۱٫۲ قاشق چای‌خوری نمک دریایی (اگر دوست داشتید می‌توانید کمی بیشتر استفاده کنید.)
    • مایع استویا برای طعم‌دهی (می‌توانید عسل را جایگزین آن کنید.)

    طرز تهیه آب زنجبیل

    • ۱ عدد زنجبیل متوسط
    • ۱ لیتر آب
    • مایع استویا برای طعم‌دهی

    زنجبیل بزرگ به قطعات باریک و کوچک (به شکل سکه) تقسیم کرده همراه آب برای ۱۵ دقیقه بجوشانید. زمانی که خنک شد، مایع استویا و آب لیموها را به آن اضافه کنید. (در یخچال نگهداری کنید و سرد بنوشید.)

    آیا خوردن نوشیدنی‌های ورزشی واقعا موثره؟

    از بین نوشیدنی‌های بالا، گاتورید تاثیر اعجازانگیزی روی من داشت.
    درست لحظه‌ای که احساس می‌کنی که دیگه نمی‌تونی! تنها یک جرعه از اون، حالِت رو دگرگون می‌کنه.
    هم حالَت تهوع من رو تا حد زیادی برطرف می‌کرد، هم انرژی فوق‌العادی برای ادامه پیمایش بهم می‌داد.
    فقط یادتون باشه، این نوشیدنی‌ها جایگزین آب نیستن و حتما باید متناسب با ورزشی که انجام میدید، دمای محیط و شرایط جوی، آب مورد نیاز بدنتون رو محاسبه کنید و بطور منظم آب بنوشید.

    در آخر باید یه این نکته اشاره کنم که ممکنه علت حال بد شما فقط اختلال در بالانس الکترولیت‌های بدن نباشه، و همیشه مفیده اگر در مورد وضعیتتون با یک پزشک مشورت کنید.